Willie Fischer-Tas. Leeftijd onbelangrijk. Weduwe. Geb. Rotterdam. “Hoe ik hier terecht ben gekomen? Met de auto”.
Woont in de Walstraat. Boven een winkel. Haar zoon werkt op een booreiland. Kan “natúúrlijk niet” zonder hond. Apache is haar zesde.
Willie heeft altijd cafés, restaurants of pensions gehad. Haar laatste café was Cinderella op het Bellamypark. “Iedereen kent míj”.
Ze houdt van Vlissingen maar vindt het een vuile, vieze stad. “En er hangen te weinig straatnaamborden. De mensen vragen ‘t me altijd”.
De Groene Boulevard vindt ze het mooist omdat je daar de schepen en loodsboten goed ziet. “In Rotterdam ‘t water en hier ook ‘t water hè”.
“Kijk, zie je, de toeristen zitten hier op de Kleine Markt ook overal te zoeken”. “Moet ik nog ergens m’n handtekening onder zetten?”