Moos Moens (60). Weduwnaar, 1 zoon. Geboren in de Spuistraat waar hij wéér woont. Had graag archeologie willen studeren. Werkte 35 jaar als cargadoor.
“Als de loods van boord was, kwam ik. Als vertegenwoordiger van de rederij. Alles regelen, zoals inklaren. Ervoor zorgen dat het schip kon lossen of laden.”
“Ben in dat werk gerold. M’n vader bleek een van de eerste asbestslachtoffers van De Schelde te zijn. Heb hem toen beloofd dat ik voor m’n moeder zou zorgen.”
“In Vlissingen liggen m’n roots. De binnenstad was nog verkrot. Tussen de wilde rabarber achter het Zeemanserve speelden we Ivanhoe’tje met plastic zwaarden.”
“In de Bomvrije Kazerne onder aan de boulevard ben ik wel eens uren ingesloten geweest. Ik scheet in m’n broek joh. Door een raampje ben ik kunnen ontsnappen.”
“We groeven daar ook schedels op in wat het knekelhuis van het pesthuis bleek te zijn. Ik kan wel zeggen dat mijn interesse voor archeologie toen is ontstaan.”
“Herinneringen te over. Zoals aan dat Noord-Koreaanse schip. De stuurman was tijdens de reis overleden en bleek al drie jaar aan boord ingevroren te liggen!”