Alice Boom-Aalders (88). Weduwe, 3 kinderen. Geboren in Apeldoorn. Woont sinds 1955 op de boulevard in Vlissingen. Haar man was zenuwarts en later praktiserend psychiater.
“Nee, zelf heb ik nooit gewerkt. Dat wilde mijn man niet. Ik had de kinderen, het huishouden en verzorgde de praktijk. Ik was de achterwacht hè. De telefoon ging voortdurend.”
“De mensen zeiden: goh, wat chic dat je op de boulevard woont. Dat heeft mijn uitstraling een positieve uitwerking gegeven. Tegelijkertijd krijg je het stempel ‘arrogant’ opgeplakt.”
“In het begin had ik heimwee. Je zag de straat, de stoep, het zand, het water. Maar waar was het groen? Mijn man zei: ik breng het naar je toe. En hij kocht een boshuisje voor me.”
“Uiteindelijk ben ik gaan houden van het vrije uitzicht hier. Bewondering ook voor de levendigheid en variatie van de zee. Dan weer glad, dan weer ruw. De reflectie van de zon erin.”
“Naar het strand ga ik nooit. Maar het is amusant om ernaar te kijken. In de zomer komen de mensen vroeg. Je ziet hoe ze achter elkaar hun plek innemen. Een soort choreografie.”
“Fietsen kan ik niet meer. Lopen gaat langzaam. Met de auto rij ik alleen nog in de buurt. Vervelen doe ik me nooit. Bridgen. Mensendieck. Leesclub. Ja, ik heb geboft in het leven.”