Kees Dieleman (64). Single, 1 dochter. Geboren in Wolphaartsdijk. Kwam in de jaren zeventig naar Vlissingen. “Er was hier veel te doen. Gezelligheid en vrienden.”
“Veel drugs. Maar dat was normaal toen. Iedereen zat aan de pep. Later aan de heroïne geraakt. Nu methadon. Nog meer verslavend, maar het geeft wel stabiliteit.”
“Vanaf 1993 woon ik in de Hendrikstraat. Samen met mijn hond Tischa, een Amerikaanse Stafford. Dat blaffen is alleen maar stoerdoenerij hoor. Schat van een beest.”
“Ik heb het altijd wel naar m’n zin gehad eigenlijk. Maar je maakt van alles mee natuurlijk. Bijna alle vrienden zijn dood. Ik ben een van de laatsten van die oude scene.”
“Dat komt ook omdat ik af en toe werkte. Als matroos of bootsman. Grote handelsvaart. Nu help ik zaterdags bij de groentekraam van Korstanje. Beetje opruimen enzo.”
“Vlissingen heb ik altijd een leuke stad gevonden. De zee hè. Het havengebied. Of de langste bank op de glooiing. Daar zit ik altijd wel een paar uurtjes. Lekker relaxed.”
“Maar nu met die coronadinges loop ik meestal naar het strand en de duinen. De hond vindt dat ook fijn. Vooral laatst, toen de zon scheen. Het leek net vakantie jôh.”