Joyce Verhoeff-van de Ketterij (38). Getrouwd, 3 kinderen. Geboren in Middelburg. “Jammer genoeg ja. Dat blijft een teer puntje”. Receptioniste op alle locaties van het ADRZ.
“Alle telefoontjes. ‘s Nachts dienstdoende artsen oproepen. Inschrijven patiënten en doorverwijzen. Ze zeggen wel eens: de spin in het web. Met de corona nu is het wel anders.”
“Ik ga in deze tijd vaak met lood in m’n schoenen naar het werk. Men heeft minder empathie gekregen. Bedreigingen. Uitschelden. Onder elkaar zeggen we dan: doe eens lief.”
“Mijn opa was Frans de Muynck, mijn vader Anthon van de Ketterij. Van de vishandel. We woonden boven de zaak. Op m’n twaalfde mocht ik al de klanten helpen in de zaak.”
“Werk is er altijd. Dat is mijn mening althans. Van jongs af aan meegekregen. Je eigen broek ophouden. Niet thuis op de bank gaan zitten. Je kunt ook kranten rondbrengen.”
“Vlissingen is mijn alles. Ik ben een echte hoor. Op vakantie is leuk, maar ik ben altijd blij als we weer thuis zijn. Dan rijden we standaard eerst een rondje over de boulevard.”
“Er is hier ook genoeg voor de jeugd. Scouting De Watergeuzen is geweldig. En niet duur. Ze hebben elke week de zaterdag van hun leven. Lekker buiten zijn. In Vlissingen.”