Ank Muller (47). Moeder van 3 kinderen. Opgegroeid in Limburg. Studeerde theologie. Kwam in 2010 naar Vlissingen. Werkte 6 jaar als port chaplain voor de Mission to Seafarers.
“Industriepastoraat. Dat is nog in havens. Je gaat de schepen op. Welzijnswerk voor de bemanning. Internationaal. Heel leuke uitdaging. Nu ben ik pastor bij de PKN in Souburg.”
“Mijn eerste indruk van Vlissingen was sowieso de geur van de zee. Dat voelt als vakantie. Qua ruimte heb je hier alles. Maar minder mogelijkheden voor opgroeiende kinderen.”
“En dan bedoel ik met name de cultuur en studiekeuzes. Toen we hier kwamen, zeiden ze ook meteen: er is geen IKEA. Daaraan kun je aflezen dat deze provincie dunbevolkt is.”
”Ik hou van Vlissingen omdat het een haven- en arbeidersstad is. Het oude erfgoed van De Schelde. De mensen die daar nog over kunnen vertellen. Hoe het vroeger hier was.”
“Als voorzitter van de Huurdersvereniging l’escaut sta ik midden in de gemeenschap. 6000 huishoudens. Circa een kwart van de Vlissingers woont dus in een huis van l’Escaut.”
“Sloop, nieuwbouw en renovatie. Het gasvrij maken. De leefbaarheid van de wijken. Met als stelregel: respect voor de historie van een plek, maar met al het comfort van nu.”