Raymond Arratoon (59). Getrouwd, 1 zoon. Opgegroeid in Venlo. Heeft Armeense, Indonesische en Nederlandse roots. Tandarts-implantoloog. Nam in ’89 de praktijk van Mike Ton over.
“In die tijd was er een overschot aan tandartsen. Het tegenovergestelde van nu. Ik kreeg een tip dat er hier een plek was. Ik kende Vlissingen alleen van de topografielessen op school.”
“In het begin dacht ik: waar ben ik terechtgekomen? De stad lag op z’n gat. De hoge flats op de boulevard waren er niet. Scheldeplein idem. Daar stond nog de muur van de smederij.”
“Als ‘Limburger’ moest ik wennen aan de taal. Een patiënt die de prijs van een kroon hoorde, zei: laat maar doen hoor. Dus ik zei dat hij dan bij de assistente een afspraak kon maken.”
“Omdat ik niemand kende, ging ik vaak naar de film in het Alhambratheater. Cinecity bestond nog niet. En vaak naar de Free Recordshop en naar Verschoore. Mijn hobby is fotografie.”
“Heb hier veel foto’s gemaakt. Als de patiënten in de tandartsstoel liggen, zien ze die op het plafond. Fotografeerde ook jaren -achterop de motor- de kopgroep in de Kustmarathon.”
“Ik ben gaan houden van Vlissingen. De rust. De gemoedelijkheid. Wat jammer is: de verpaupering van de sportvelden en -clubs. Daar zou echt meer geld aan besteed moeten worden.”