Lucie Ebert-Jung (75). “Gewoon jung hoor geen joeng”. Weduwe, 2 dochters. Geboren in Vlissingen als oudste meisje van 14 kinderen. Vrijwilliger bij WVO Zorg. Werkte als alfahulp.
“Omdat ik thuis moest helpen heb ik maar twee jaar huishoudschool gedaan. Via zuster Maura van het St.Josephziekenhuis kon ik als schoonmaakster op de röntgenafdeling komen.”
“Ben aan de Hogeweg opgegroeid. Met z’n zestienen in zo’n huisje. Later verhuisd naar Paauwenburg. Een dubbele flat. Zelfs een artikel in de krant: ‘Nooit meer wachten voor de wc.’”
“In Scheldehof doe ik altijd de bingo. Jammer dat de Big Bazar en Prijsmepper verdwijnen. Voor de leuke prijsjes. Het eerste wat de mensen kiezen is meestal koffie of wasmiddel.”
“M’n man en ik hebben jaren een slaaphuisje in Dishoek gehad. Hij had daar zijn bootje en zijn fuiken. Ons halve leven heeft zich op strand afgespeeld. Alle weekenden en vakanties.”
“Zo’n vrij bestaan hè. Echt uniek. Kinderen hebben genoeg aan zand en water. ’s Avonds vuurtje stoken. Vis roken. Gewoon genieten. Altijd vakantie. Ook bij storm en slecht weer.”
“Heb het best wel druk. Vrijwilligerswerk. Mantelzorg. Tai Chi. Engelse les. Ik zeg altijd: gezond blijven en lekker doorgaan. Maar ja, ik weet natuurlijk dat het heel anders kan lopen.”