Wim Hofman (82). Getrouwd, 2 kinderen. Vanwege de oorlog geboren in Oostkapelle. Gelauwerd schrijver, illustrator. Onder meer Gouden Griffel, Gouden Penseel, Theo Thijssenprijs.
“Het klimaat in Vlissingen is goed. Nooit te heet, nooit te koud. Het waait altijd en dat is ook prettig. En de zee is dichtbij waardoor je het gevoel hebt dat de wereld open en dichtbij is.”
“Ik moet in de Scherminkelstraat hebben gewoond. Afgebroken. Daarna in de Noordstraat. Afgebroken. Toen de Spuistraat. Afgebroken. De lagere school in de Glacisstraat. Afgebroken.”
“Door de oorlog was veel verwoest. In de straten van de binnenstad zie je het nog. De bevolking werd diverser. 600 Poolse bevrijders die bleven. Een contingent Ambonezen die kwamen.”
“Er is natuurlijk veel verdwenen in Vlissingen. De scheepswerf is toch wel de grootste verandering geweest. Het ritme van de stad werd erdoor bepaald. Waar zijn die arbeiders gebleven?”
“Men heeft hier ontiegelijk hard gewerkt. De noodwoningen. Daarna moesten al die nieuwe wijken weer gebouwd worden. Scholen steeds verder van de binnenstad af. Zo is dat gegroeid.”
“En nu de andere kant weer op. Ik heb de indruk dat de Vlissingers wel tevreden zijn met het Scheldekwartier. Het centrum wordt drukker. Maar over de middenstand maak ik me zorgen.”