Jolanda van Boven (55). Samenwonend. Geboren in Schore. Kwam in 2000 voor de liefde naar Vlissingen. “Nooit gedacht dat ik naar Vlissingen zou gaan. Kwam er bijna nooit.”
“Ja, een rondje boulevard. Zoals iedereen doet. Mijn vriend werd in het begin gek van me omdat ik alleen maar over de boulevard wilde fietsen. Dat had ik nog nooit gedaan.”
“De cultuur is anders dan op Beveland. Veel directer. En dat beviel me meteen. Vlissingers zijn ‘what you see is what you get’. Je wordt behandeld jou zoals jij hen behandelt.”
“Ben zeven jaar voorzitter geweest van de ondernemersvereniging. Was pittig. Daarna vroeg de gemeente me om voorzitter van speeltuinvereniging Scheldekwartier te worden.”
“Nou, dat is zo’n verschrikkelijk leuk en dankbaar project. Je kunt hier alleen maar vooruit. Een olievlek die uitbreidt. We begonnen met zes vrijwilligers. Nu zijn het er al dertig.”
“Vlissingen is een ruwe diamant die zelf niet weet hoe mooi hij is. Er is altijd work in progress. Als iets stilstaat is het bewegingsloos. Vlissingen is juist het tegenovergestelde.”
“Ik heb altijd getracht om positief te zijn over deze stad. Dan rolt de bal als het ware vanzelf. Het zit niet echt in het DNA van de Vlissingers, maar het zou soms wel helpen.”