Ineke Schot (72). Latrelatie. Oud-verpleegkundige bij Bethesda- en Sint Josephziekenhuis en Emergis. Opgegroeid in Brugge. Kwam op haar 16e jaar met haar ouders in Vlissingen wonen.
“Mijn eerste indruk van Vlissingen: wat een lelijke stad! Ik was natuurlijk Brugge gewend. De triestige flatjes bij het binnenrijden. Het nieuwe, kale stadhuis. De nieuwe, kale Lange Zelke.”
“Een grote cultuurshock. Ook de gemengde klassen op de HBS. De hippietijd was hier al aangebroken. Qua uitgaansleven een gouden tijd voor Vlissingen. Atlanta. Hoppit. De Boemerang.”
“Het grappige is dat je nu de jongens van toen bij BLVD koffie ziet drinken. Met hun kleinkinderen erbij. Vlissingen is precies groot genoeg. Je komt altijd wel bekenden tegen op straat.”
“Het allerbelangrijkste is natuurlijk de zee. En ook de duinen, het strand, het Nollebos. Zou absoluut niet zonder kunnen. Wandelen maakt een groot deel van mijn leven uit. Met de hond.”
“Zo mooi dat je nu vanaf het windorgel helemaal langs de zee en over de Groene Boulevard naar het station kan lopen. Er is de laatste jaren echt veel ten positieve veranderd in de stad.”
“Door de bouw van het Scheldekwartier is er in het centrum een complete wijk bijgekomen. Die eerste indruk herken ik nog wel, maar weggaan, nee. Vlissingen is mijn stad geworden.”