Groot Dictee Zeeland – 2012 en 2013
2012
HET DNA VAN ZEELAND
- Omdat te veel mensen een eenzijdig beeld hebben van Zeeland, heeft de provincie een DNA-profiel opgesteld waarmee ze een reëler beeld van onze provincie voorschotelt, dan het stereotype dat over het algemeen bij niet-Zeeuwen naar voren komt.
- Het zal nochtans niemand verbazen dat Zeeland twee kanten heeft: die van de zee en die van het land. Beide worden breed ontvouwd in de speciaal daartoe uitgegeven luxueuzevierkleurenbrochure. Deze moet de dertien gemeenten ertoe aanzetten om ook hun karakteristieken te specificeren. Daarbij is het de bedoeling dat de ‘Zeeland echt waar’-sloganop allerlei bijzondere of onverwachte plaatsen zichtbaar wordt.
- De oproep van commissaris van de Koningin Karla Peijs voor dit gezamenlijke promotieconcept werd als een van de eerste door Vlissingen opgepakt, de stad van admiraal De Ruyter. Vanaf de middeleeuwen ontwikkelde Vlissingen zich tot belangrijke havenstad en de geschiedenis daarvan is goed te zien in het zogenoemde Muzeeum Onder aan de enige zuidelijk gelegen boulevard van Nederland kan eenieder zich op het strand of – bij hoogwater – op de glooiingneervlijen en de oceaanreuzen aan zich voorbij zien gaan.
- Ook Veere heeft reeds zijn DNA vastgesteld. Die gemeente moet het vooral hebben van de toeristen die in groten getale hiernaartoe Zo was Domburg al in de laatnegentiende-eeuwse periode geliefd bij de Haagse chic en de nouveaux riches. Maar ook de andere pittoreskedorpen van Walcheren zijn populair. ‘s Zomers is het dus een va-et-vient van badgasten in de gemeente Veere.
- Het zal alleszins duidelijk zijn dat het oerelement van Schouwen-Duiveland het water is. Al vanaf de late steentijd vestigden zich bewoners op het aangeslibde land, ook al ging dat in de loop der tijden ten koste van veel mensenlevens en met verlies van have en goed gepaard. Daarentegen is het water altijd dé inkomstenbron van het eiland geweest. Zo is de Grevelingen, het grootste zoutwatermeer van Europa, een eldorado voor catamaranzeilers.
- En dan komen we bij Zeeuws-Vlaanderen, het meest zuidelijke deel van onze provincie. Ook daar werd in talloze bijeenkomsten zogezegd ‘gejut’ oftewel geënquêteerd voor het specifieke DNA. U zult begrijpen dat dit voor alle drie de gemeenten een abc’tje was: anders, bourgondisch en culinair.
- In het Oost-Zeeuws-Vlaamse Verdronken Land van Saeftinghe, de grootste brakwaterschor van West-Europa, kun je onder leiding van een gids de slikken betreden en door de geulen waden. Na zo’n inspannende excursie is het altijd heerlijk uitpuffen in het bij het bezoekerscentrumgelegen cafeetje.
- En dat brengt ons bij het relatief grote aantal à-la-carterestaurants die je in Zeeuws-Vlaanderen aantreft: maar liefst twee eensterrenetablissementen, één tweesterren- en één De kans dat je daar savooiekool, sperziebonen of een entrecoteje met piccalilly op je bord aan zult treffen, is klein.
- Hoelang het nog precies gaat duren voordat van de overige gemeenten de specifieke kenmerken bekend worden, kunnen we zo een-twee-drie niet zeggen, maar naar verluidt zal dat geen halfjaar meer op zich laten wachten. Dat neemt niet weg dat we alvast ‘s een gooi kunnen doen naar het DNA van Goes: centrum van onze provincie, gezellige winkelplaza, jaarlijks terugkerend Groot Zeeuws Dictee.
- Ten slotte kan de onzes inziens legitieme vraag gesteld worden of de bekendheid van Zeeland niet veeleer bepaald wordt door Zeeuwen als Johnny Hoogerland, Paskal Jakobsen (Bløf) en Sergio Herman. Of zou het ‘echt waar’ zijn datdaar per se een project als ‘ Het DNA van Zeeland’ voor nodig is?
