Resy van Loon (50). LAT, 2 kinderen. Geb. Loon op Zand. Werkt bij Scalda en is projectleider Taalhuis Walcheren. Sinds 1992 een ‘zebra’, Zeeuwse Brabantse.
“De zoete inval kennen ze in Zeeland niet. In het begin dacht ik: gôh, je moet eerst een afspraak maken. In Brabant kom je achterom en staat de deur open.”
“Het was een hele speurtocht om te komen waar ik nu sta. Pas na een jaar of vijf had ik een netwerk opgebouwd en wilde ik niet meer weg uit Vlissingen.”
“Zeeuwen zijn echter en hechter. Het duurt langer voordat je goede contacten maakt, maar dan weet je ook wat je aan hen hebt. Dat waardeer ik heel erg.”
“Twee dingen die ik absoluut kwijt wil over Vlissingen: het aantal evenementen hier is ongekend groot en met de boulevard hebben we goud in handen.”
“Ik vind de Vlissingers bourgondischer geworden. Twintig jaar geleden zat je buiten het seizoen met drie man in een restaurant. Nu niet meer gelukkig.”
“O ja, nog iets leuks. Het eerste jaar dacht ik: waar zou dat Nollebos toch zijn? Bleek ik er vaak te wandelen. Maar ik nam aan dat het een párk was.”